فیروز خسروی وند - مربی، کارشناسی ارشد معماری،گروه هنر و معماری، دانشگاه آزاد، شهرکرد، ایران
سیده نفیسه جزایری پردنجانی - دانشجوی کارشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران

ایران و ژاپن دارای فرهنگها و آداب و رسوم متفاوتی هستند اما در هر دو تمدن احترام و جایگاه ویژه ای برای طبیعت از گذشته های دور دیده می شود . باغ ایرانی و ژاپنی از الگوهای اصلی باغ سازی در جهان بوده اند که با ویژگی های سرزمینی و فرهنگ مردم آنها پیوند محکمی داشته اند. ژاپن سرزمینی با تنوع جغرافیایی به همین دلیل در ژاپن به درک مستقیم و ارتباط با دنیای محسوس اهمیت داده می شود.هدف یک باغ ژاپنی خلق فضایی است که واجد ارزش های انسانی باشد. باغ ژاپنی از یک سو امتداد معماری و از دیگر سو طبیعت مجسم است. هنر باغ سازی در ایران پیشینه ای طولانی دارد و اصولاً باغ در نظر یک ایرانی مکانی پرارزش قلمداد می شده است . در چهارباغ های ایرانی دخل و تصرف در طبیعت در حد ایجاد یک هندسه راست گوشه وجود دارد، اما این مداخله به آرایش و هرس درختان نمی انجامد و گیاهان به همان صورت طبیعی خود زیبا دانسته می شوند . این مقاله به بررسی ویژگی ها و عناصراصلی باغها، مبانی، عناصر نمادین، ساختمان ها و معماری، مسیر، آب، گیاهان و موارد دیگر در باغ سازی ایران و ژاپن بصورت تطبیقی-فلسفی می پردازد

باغ ایرانی، باغ ژاپنی، فضا، فرم