راضیه سعید منش - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی
حسین خانی - کارشناس ارشد آموزش سلامت
محمدعلی سهامی - کارشناس مبارزه با بیماریها

این مقاله با هدف بررسی روش های تعلیم و تربیت از دیدگاه امام خمینی صورت گرفته است. گرچه درباره اندیشه حضرت امام (ره) سخن گفتن کار مشکلی است. مخصوصاً در باب اندیشه و روش های تربیتی ایشان، زیرا وسعت وجود، ظرافت فکر و اندیشه حضرت امام (ره) در بخش تربیتی افکار ایشان تجلی یافته است. بی تردید یکی از بنیادی ترین ابعاد فکری ایشان مقوله تعلیم و تربیت و تزکیه ی نفس است، که همواره و در همه مراحل زندگی بدان توجه ویژه مبذول نمود. ایشان تربیتی را پایه گذاری کرد که همچون پیامبران و اولیاء الهی، از جامعیت و شمول کم نظیری برخوردار است. از ویژگی های امام، جامعیت ایشان در وحدت بخشیدن میان دو حوزه علم و عمل است، چه آنهایی که متفکر تربیتی هستند، همه مربی نیستند و آن هایی که مربی اند همه نظریه پرداز تربیتی نیستند، در حالی که امام به این دو جنبه مهم و اساسی اتحاد بخشید. او جامع علم و عمل بود. در آرمان تربیتی امام، کودک به منزله یک فرد نیست، بلکه به مثابه یک ملت است و در صورت مطلوب، موجب سعادت یک جامعه و در غیر این صورت موجب شقاوت یک ملت می تواند باشد. به این منظور به آثار باقی مانده از آن بزرگوار مراجعه کرده و مطالب مربوط به روش تربیت را مورد پژوهش قرار داده، در ابتدا به توضیح معنای تربیت پرداخته و برای شناخت روش های تعلیم و تربیت از دیدگاه ایشان از بینش امام (ره) پرداخته می شود. بررسی انجام شده در پژوهش حاکی از آن است که ایشان هر اصلاحی را نقطه اولش خود انسان می دانست و می فرمودند تا انسان، خود تربیت نشود نمی تواند دیگران را تربیت کند. امید است نتایج این پژوهش راه گشای پژوهش های آینده باشد.

تعلیم و تربیت، روشهای تربیتی، انسان، نقش، خمینی