کیفیت زندگی شهری همواره متاثر از سازمان رفتاری حاکم بر خانواده ها می باشد. طوریکه می توان زندگی مشترک رازمینه ی اصلی کیفیت زندگی شهری در بعد رفتاری دانست، از این رو هرگونه مطالعاتی پیرامون ارائه ی راهبردها وسیاست های ارتقاء و یا جلوگیری از تنزل کیفیت زندگی شهری مستلزم رفتارشناسی زندگی مشترک و تلاش جهت بهبود این ساح از جامعه می باشد. حال آنکه در میان آیات و روایات توجه ویژه ای به تبیین مسایل زندگی خصوصازندگی مشتر و خانواده شده است. در این راستا میتوان با بررسی ضرورت ازدواج، تصمیم به تشکیل زندگی مشترک،بایدها و نبایدهای پس از ازدواج و جایگاه جدایی در زندگی مشترک به ارزیابی و تحلیل کیفیت زندگی مشترک پرداخت. امر فوق در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در مطالعات بنیانی و نظری، و شیوه ی کتابخانه ای و اسنادی در گردآوری اطلاعات، با اصل قراردادن متون قرآن کریم و احادیث ائمه ی معصومین (علیهم السلام) به عنوان منابع متقن، پیگیری شده است. در نهایت نتیجه نشانگر آن است که امکان شکل گیری موانع و مشکلات متعدد درتمام مراحل زندگی مشتر وجود دارد و تنها راهگشای آنها «تقواپیشگی» می باشد. تقواپیشگی و شکیبایی مستمرپیرو آن، تمام وجوه رفتاری انسان را تحت تاثیر قرار می دهد و از این رهگذر ارتقاء دهنده ی کیفیت زندگی در تمام سطوح می باشد.