خدیجه جعفرنژاد - بیرجند، دانشگاه بیرجند، گروه روانشناسی و مشاوره، بخش روانشناسی
احمد خامسان - بیرجند، دانشگاه بیرجند، گروه روانشناسی و مشاوره، بخش روانشناسی
محسن آبیار - بیرجند، دانشگاه بیرجند، گروه روانشناسی و مشاوره، بخش روانشناسی
محمدرضا نیکخواه - بیرجند، دانشگاه بیرجند، گروه روانشناسی و مشاوره، بخش روانشناسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین معناداری زندگی با شاخص های سلامت روان شامل علایم جسمانی، اضطراب،ناسازگاری اجتماعی، افسردگی و همچنین تعیین میزان توان پیش بینی هر یک از مؤلفه های سلامت روان توسطمعناداری زندگی انجام شد.روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. مشارکت کنندگان در پژوهش 252 نفر (126 نفر دختر و 126نفر پسر) از دانشجویان دانشگاه بیرجند بودند که به روش نمونهگیری طبقهای سهمی انتخاب شدند. به منظور سنجشمعناداری زندگی از پرسشنامه ی معنا در زندگی (کرامباف و ماهولیک، 1964) و برای سنجش سلامت روان از پرسش-نامه ی سلامت عمومی (گلدبرگ، 1972) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش همزمان و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد.نتایج نشان داد، بین معناداری زندگی و نمره کل سلامت روان همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. همچنین بینمعناداری زندگی و شاخص های سلامت روان (علایم جسمانی، اضطراب، ناسازگاری اجتماعی و افسردگی) همبستگیمنفی و معناداری وجود دارد. بدین معنا که با افزایش نمره معنا در زندگی نمره فرد در علایم جسمانی، اضطراب،ناسازگاری اجتماعی، و افسردگی و مجموعه ی این اختلالات کاهش می یابد و در نتیجه سلامت روان فرد افزایشمی یابد. تحلیل رگرسیون چند گانه به روش همزمان نیز نشان داد، معناداری زندگی پیش بینی کننده ی معنادار سلامتروان و شاخص های آن است. آزمون t نیز نشان داد، بین دختران و پسران در معناداری زندگی، سلامت روان و شاخص-های آن تفاوت معناداری وجود ندارد.

معنا در زندگی، هدف در زندگی، سلامت عمومی، سلامت روان، بهزیستی روانی