نیلوفر نوروزی - دانشجوی مقطع دکتری، گروه اکولوژی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

با توجه به نقش مهم محصولات دریایی در تامین غذای مردم جهان و شناسایی مطلوبیت و برتری غذایی این فرآورده ها بر دیگر مواد پروتئینی،روز به روز بر مصرف آنها افزوده میشود. همگام با افزایش تقاضا برای محصولات دریایی، روند آلودگی محیط های دریایی به شکل جدی،احتمال بروز مشکلات کیفی را در این منابع غذایی ارزشمند تشدید کرده است. از جمله این آلاینده ها فلزات سنگین هستند که به دلیل عدمتجزیه بیولوژیکی، در بدن آبزیان تجمع مییابند.، بنابراین با وجود منفعتهایی که با مصرف ماهی حاصل می شود، امروزه به دلیل حضورآلاینده ها از جمله کادمیوم و جیوه در اکوسیستم های آبی، مصرف آن با یکسری خطرات نیز مواجه است و این ریسک در گروه های آسیب پذیراز جمله زنان باردار و کودکان بسیار حائز اهمیت است. با توجه به مطالب ذکر شده انجام پژوهشی به هدف مطالعه خطرات احتمالی ناشی ازمصرف گونه های مختلف ماهیان صید شده از اکوسیستم های آبی با توجه به میزان جیوه و کادمیوم موجود در عضله آنها و نیز راهکارهایتشخیص حد مجاز مصرف ماهی برای بزرگسالان ضروری می نماید. در این راستا و جهت انجام آزمایشات ابتدا نمونه های ماهی مورد نظر پساز تهیه به آزمایشگاه منتقل شده، در آزمایشگاه گونه های ماهی کالبدشکافی و بافت عضله آنها جدا شده، سپس جهت حذف رطوبت از فریزدرایر در دمای 54 - درجه سانتیگراد و یا آون با دمای 60 درجه سانتیگراد استفاده می شود و در نهایت نمونه های خشک شده به وسیلههاون چینی و میکسر به شکل پودر همگن در آمده و به میزان 0/03 تا 0/05 گرم از هر نمونه به وسیله ترازو توزین و جهت اندازه گیری میزانکادمیوم و جیوه موجود در دستگاه گذاشته می شود. پس از محاسبه مقادیر فلزات، از یکسری فرمول های استاندارد (به شکل جداگانه برایجیوه و کادمیوم) جهت تخمین میزان ریسک مصرف گونه های مختلف و تعیین دز مصرف مجاز برای مصرف کنندگان استفاده می گردد.

کادمیوم، جیوه، ارزیابی ریسک، ماهی