سپیده معافی - دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی فیزیک، دانشگاه پیام نور مرکز شاهین شهر
نسرین سهرابی - استادیار، گروه شیمی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۵۶۷۶۱- ۷۹۶۳ تهران، ایران

در بیولوژی مدرن یک آپتامر یک الیگونوکلئوتید از DNA و یا RNA است که در خارج از محیط طبیعی یا درآزمایشگاه، برای باند شدن به یک مولکول هدف انتخاب می شود. از میان فرایندهایی که این مولکول ها جدا می شوند انتخاب تکاملی از لیگاندها با غنی سازی نمایی یا SELEX می باشد. شروع آن با سنتز یک حوضچه از الیگونوکلئوتیدهای DNA شامل یک مناطقی از نوکلئوتیدهای راندوم است، که با توالی های محافظت شده که حاوی مناطقی برای باند شدن پرایمر برای استفاده در واکنش زنجیره ای پلی مرازی است. به بیان دیگر، آپتامرها را از کتابخانه های پیچیده اسید نوکلوئیک سنتزی به کمک یکسری فرایند تکراری جذب و بازیافت و تکثیر دوباره جداسازی می کنند. آپتامرها کاربردهای بالقوه ای در وسائل آنالیز گر شامل بیوسنسورها و عوامل درمانی دارند. اندازه آنها بین 6 تا 04 کیلودالتون است و گاهی دارای ساختارهای سه بعدی ویژه و پیچیده هستند. آپتامرها می توانند انانیتومرهای ملکول های کوچک و حتی تفاوت توالی های ناچیز را به راحتی تشخیص دهند.

آپتامر، اسیدهای نوکلوئیک، روش سلکس، DNA ، RNA