بیتا منتظر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران.
آزاده شاه چراغی - استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

آموزشوپرورش کودکانکار یکی از بزرگترین معضلات این قشر آسیبدیده از جامعه میباشد. شرایط زندگی این کودکان باعث محرومیت اکثریت آنها از تحصیل شده است که عدم توجه به این مسئله به افزایش بزهکاری در جامعه و سوق دادن این کودکان به زندگی ناسالم دامن میزند؛ توجه به این مسئله میتواند با ارائهی معیارهای طراحی فضاهای آموزشی مناسب برای این کودکان شروع شود. این مقاله ابتدا با بیان تفاوتهایی که در روند رشد و پرورش کودکان کار نسبت به کودکان معمولی وجود دارد، به مشکلات روحی آنها و کمبودهایی که در روند رشد دارند اشاره کرده و سپس راهکارهایی چون هنردرمانی، بازیدرمانی و کارآموزی را که در بهبود شرایط روحی و رفع کمبودهایشان بیشترین اثر را دارند؛ به عنوان روشهایی موثر برای آموزش و پرورش آنها معرفی مینماید و در نهایت با ارائهی معیارهای طراحی فضای آموزشی برای کودکان کار تاثیر این موضوع بر نظم اجتماعی را بیان میدارد. زیرا توجه به قشر آسیبدیدهای چون کودکان کار باعث کاهش بزهکاری در جامعه و در نهایت نظم اجتماعی میشود

کودکان کار، آموزشوپرورش، هنردرمانی، فضاهای آموزشی، نظم اجتماعی