داود کاظمی - دانشجوی دکتری شهرسازی گروه شهرسازی دانشکده هنر و معماری و دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران ایران
علیرضا عندلیب - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

درسده حاضرباتوجه به رشد منابع اقتصادی انسانی اکولوژیکی و اجتماعی متمرکز و انباره آنان درشهرها و اهمیت آنان سبب شده است تا توجه یجدی به مدیریت آنان و تاب آوری شهردرزمان بحرانی های ناشی ازعوامل مصنوع و طبیعی به عمل آید به طوری که بتوان ازهزینه خسارات را به حداقل کاهش داده و ساختارها و عملکرد شهرها را به سرعت بازیابی نمود دراین میان شروع سده حاضر نقطه عطفی درجریانات مدیریت بحران بوده و نگرش ها ازمدیریت بحران به مدیریت خطر و تاب آوری شهربوده است و مدلهای متعدد تاب آوریدراین سالها تبیین و ارایه شده اند هدف کلی این پژوهش شناسایی مدلهای موثر سنجش تاب آوری و ارزیابی تطبیقی آنان با یکدیگر به منظور نیل به تفاوت های ساختاری آنان و تحلیل یکپارچه جهت ارایه چارچوب موثر مدل تاب آوری شهر است به منظور نیل به این هدف 10 مدل تاب آوری شهرها دربرابر بحران ها ازسال 2009تا 2015 شناسایی گردیده و درچارچوب تحلیلی مورد ارزیابی قرارگرفته اند نتایج حاصل نشان دهنده این نکته است که این مدلها غالبا تفاوت های قالبی و ماهوی با یکدیگر داشته اند برخی ازاین مدلها به درجهت گسترش مفاهیم درحوزه تاب آوری گام برداشته اند و برخی دیگر برمولفه های تاب آوری و نحوه شناسایی و سنجش تاب آوری تمرکز داشته اند نتایج حاصل ازاین پژوهش چارچوب نوینی ازتاب آوری شهری است ک ابعادجدیدی ازآن را ارزیابی تحلیل و معرفی مینماید

تاب آوری ، بحران ، مدل ، مخاطرات طبیعی