امیرحسین ابراهیمی توچائی - دانشجوی دانشگاه تربیت مدرس

اصل استقلال قضایی عمدتا بدین گونه تعریف می شود که قوه قضاییه و قضات به صورت آزاد و مستقل از اعمال نفوذ وتاثیرپذیری های بیرونی اعلام رای کرده و بر اساس قانون و واقعیت به صدور حکم بپردازند. این اصل به عنوان یکی از اساسی ترین پایه های حقوق عمومی مدرن از حیث مفهومی واجد پیچیدگی ها و بدفهمی هایی است از عدم تفکیک صحیح آن از مفاهیم مشابه نشات می گیرد و از همین حیث هدف از این پژوهش روشن کردن مرزهای متمایز کننده این مفاهیم از یکدیگرو تدقیق مفهومی اصل استقلال قضایی می باشد. این مفهوم با دارا بودن هر دو جنبه ی فردی و سازمانی، هم قاضی و هم قوهقضاییه را در بر می گیرد و به علاوه در رابطه با دادرسان سایر دستگاه ها و قوای خارج از قوه قضاییه نظیر هیات های حل اختلاف اداری نیز با سطوحی متفاوت قابل اعمال است و به عبارتی تمامی افراد واجد کارکرد قضایی را شامل می شود.همچنین با عنایت به این که استقلال قضایی صرفا به مصونیت دادرس یا دستگاه قضایی از فشارهای بیرونی اشاره دارد ، فشارهای درونی وارده از ذیل آن خارج شده و تحت مفهوم بی طرفی قضایی قرار می گیرد.

استقلال قضایی، اصل بی طرفی، استقلال اداری، استقلال ساختاری، استقلال فردی