بررسی نقش محیط و رهبری تحول آفرین بر عملکرد سازمانها

محیط شامل تمام عوامل خارج از مرز سازمان است که ممکن است بالقوه بر سازمان اثرگذار باشند. از آنجا که محیط منبع تعیین کننده مأموریت و تداوم بخش عملیات سازمان هاست و دائماً در حال تغییر و تحول است، شناخت مستمر آن برای موفقیت، بقا و توسعه سازمان ها ضروری است. گاه این تغییرات چنان غیر مترقبه و عمیق است که نمی توان میان آنها پیوستگی و ارتباطی یافت. با توجه به آثار دگرگونی های محیطی و قواعد رقابتی حاصل از آن بر دوام و بقاء سازمان ها، مطالعه این تغییرات و شناخت الگوی پاسخگویی سازمان ها به آنها از اهمیتی خاص برخوردار است. کسب یک ادراک دقیق و درست از محیط کلید موفقیت سازمان ها به شمار می آید. بررسی عرضه و تقاضا در محیط و تحلیل عدم اطمینان در آن چارچوب، طبقه بندی ساز وکارهای تعامل سازمانها با محیط و تبیین الگوهای راهبری برای تعامل مباحث نوینی است که باعث ایجاد نگرشی نو در مدیران می گردد تا بهتر بتوانند با محیط ارتباط برقرار کنند و بهره وری تعامل محیطی خود را به حداکثر رسانند. بطور کلی در متون تخصصی مدیریت، محیط، به پدیدههای اطراف سازمان اطلاق میگردد؛ که به طور معمول عواملی نظیر دولت، رقبا، تکنولوژی، عرضه و تقاضای نیروی کار، مشتریان و ارباب رجوع و اخیراً صنعت مرتبط با سیستم را در بر میگیرد. محیط در نوع نگرش به سازمان، سازمان را سیستمی فرض می کند، که دادهها را به ستادهها تبدیل میکند (سیستم های باز)، و برای بقای خود به محیط متکی است. سیستم باز، سیستمی است که با محیط خود، تبادل انرژی، ماده و اطلاعات دارد و یک سیستم کاملاً بسته، سیستمی است که به هیچ وجه از محیط، انرژی دریافت نمیکند و به هیچ وجه از خود به محیط، انرژی نمی دهد. کوتاه سخن این که بسته یا باز بودن یک سیستم، امری نسبی است که به میزان ارتباط آن با محیط بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

محیط سازمان ، رهبری تحول آفرین ، پیچیدگی ، محیط ، سازمان