ارتباط تغییرات مرگ و میر انسانی با تغییرات دمایی و آلایندههای هوای شهری (مطالعه موردی: شهر کرمان)

گسترش شهرنشینی و توسعه شهرها همراه با توسعه فعالیتهای صنعتی و مصرف بیرویه سوختهای فسیلی به شدت آلودگیها را افزایش داده است. این رخداد باعث ایجاد تغییر در ترکیب گازهای مؤثر در حیات موجودات کره زمین شده که عواقب آن به صورت انواع بیماریهای قلبی، تنفسی و ریوی در درجه اول متوجه خود انسانها گردیده است. این پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون T به تحلیل ارتباط مرگ و میر ماهانه با آلایندههای هوای شهر کرمان شامل دیاکسید گوگرد، مونو کسیدکربن، اکسید نیتروژن و دیاکسید نیتروژن پرداخته است. نتایج نشان داد بیندو متغیر دما و مرگ و میر ماهانه ارتباط معنادار معکوس وجود دارد. از طرفی از بین آلایندههای هوایی تنها آلاینده دی اکسید گوگرد با دمای هوای ماهانه ارتباط معنادار معکوس و با تغییرات مرگ و میر ماهانه ارتباط معنادار مستقیم دارد.همچنین نتایج آزمون T نشان داد میانگین مرگ و میر در دو گروه نمونه انتخاب شده مرگ و میر در ارتباط با بیشنه و - کمینه این آلاینده، تفاوت معناداری با هم داشته اند. ضریب P.Value به دست آمده، 0.04 بوده که مؤید وجود تفاوت در میانگین نمونه ها در سطح اطمینان 95 درصد میباشد.

کلیدواژه ها:

مرگ و میر ، روند دما ، آلایندههای هوا ، آزمون همبستگی ، آزمون T