امیر نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد
امیر ثابت زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد
محمودی سعیدی رضوانی - عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد

آموزش های فنی وحرفه ای ومهارتی درهرکشور، ساختای است یکپارچه وهدفمند که وظیفه اصلی آن آموزش وتربیت نیروی کارماهر برای ورود به بازرا کاروهمچنین آموزش مداوم مهارت های لازم به شاغلین برای حفظ وتوسعه اشتغال موجودوانطباق توانمندی های افراد بانیازهای جدیدبازارکاروتغییرات تکنولوژیکی می باشد( اکبری ونه آبادی، به نقل ازردولف وتای، 2006).بعدازجنگ دوم جهانی به واسطه تحولات عظیم اقتصادی وتغییرات سریع تکنولوژی ، نظام آموزش فنی وحرفه ای موردتوجه قرارگرفت. بعدازطرح نظریه ی سرمایه انسانی دردهه 1960 م.توافق عمومی بین سیاست مداران وبرنامه ریزان آموزشی و همچنین اندیشمندان به وجودآمدوآموزش راکلیدحرکت به سوی توسعه اقتصادی می دانستند(عصاره وهمکاران ، به نقل از فاجرلیندو ساهاف 1391).درهمین زمینه ، خلاقی (1381) نیزعنوان می کندآموزش های فنی و حرفه ای یکی از منابع اصلی تربیت نیروی ماهر ونیمه ماهر جهت توسعه به ویژه درشرایطی است که کشور مابامعضلاتی همچون بیکاری وکمبود سرمایه گذاری وتورم مواجه است. لذاتوجه به آموزش های فنی وحرفه ای باید از اولویت های اصلی نظام آموزشی باشد. مسائلی ازقبیل ارتباط آموزش های فنی وحرفه ای بااشتغال ونیازهای بازارکار براهمیت این قبیل آموزش هامی افزاید.ازطرفی آموزش های فنی وحرفه ای بایکی از پایدارترین مباحث اقتصادی وجامعه شناختی یعنی شغل نیز ارتباط مستقیم دارد. مک لین مدیر یونیوک ( 2005) به صراحت اعلام می کند 80درصد مشاغل دنیانیازمند مهارت های فنی وحرفه ای است ( عصاره ، همکاران، 1391).

آموزش های فنی وحرفه ای ،اشتغال