محمد فیضی - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
محسن دهقانی - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
اسماعیل حقیقت - کارشناس مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان

بخش قابل توجهی از اراضی کشور، دارای مشکل شوری خاک می باشد، و از طرف دیگر در اینگونه مناطق قسمت عمده ای از منابع ابهای زیر زمینی با محدودیت شوری همراه است و کمیت این منابع نیز عامل محدود کننده در کاربرد انها محسوب می گردد. بمنظور بهره برداری بهتر از این منابع انجام مطالعات در زمینه امکان کاربرد روشهای نوین آبیاری تحت فشار می تواند در افزایش راندمان آبیاری نقش بسزایی را ایفا نماید. در این مطالعه به منظور بررسی تاثیر شوری آب آبیاری بر روی گیاه گرمک با روش آبیاری قطره ای آزمایشی طی دوسال زراعی در ایستگاه تحقیقات زهکشی و اصلاح اراضی رودشت اصفهان با بکارگیری سه سطح شوری آب آبیاری شامل : 2، 5 و 8/3 دسی زیمنس بر متر (Q3, Q2,Q1) در سه تکرار و در قالب بلوکهای کامل تصادفی به مورد اجرا قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش شوری آب ابیاری موجب کاهش معنی دار (در سطح احتمال یک درصد) عملکرد میوه تازه، عملکرد در واحد سطح، تعداد میوه ، میانگین وزن میوه و کارایی مصرف آب آبیاری شد. میانگین عملکرد در واحد سطح بترتیب در تیمارهای شوری آب آبیایر 45/23، 40/23 و 33/94 تن در هکتار بود. میزان کاهش عملکرد میوه تیمارهای Q2 و Q3 نسبت به تیمار Q1 بترتیب 11/1 و 29 درصد بود. کارایی مصرف آب با افزایش شوری آب آبیاری کاهش نشان داد و بترتیب در تیمارهای شوری آب آبیاری 14/2، 12/5 و 10/5 کیلوگرم در متر مکعب آب مصرفی بود. آستانه تحمل به شوری عصاره اشباع خاک برای گیاه گرمک بهروش ابیاری قطره ای 2/27 دسی زیمنس بر متر برآورد گردید. همچنین درصد کاهش عملکرد به ازای هر واحد افزایش شوری خاک حدود 11/72 درصد درهر دسی زیمنس بر متر برآورد گردید.

شوری آب آبیاری ، گرمک ، تحمل به شوری