احمد فتاحی - استادیار دانشگاه اردکان
یدالله بستان - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه اردکان
محمد عرب - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه اردکان
علی کارآموز راوری - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه اردکان

انسان در جهان معاصر در لحظات بسیار حساسی از حیات خود قرار دارد. با گذشت قرنها از زندگی بشر بر روی کره زمین و ظهور ومبارزه انسانهای فرهیخته بسیاری در طول تاریخ برای برقراری مساوات، عدالت و توسعه، هنوز نابرابری در میان کشورها و در درونکشورها نه تنها از میان نرفته که روزبه روز عمیق تر شده و می شود. فقر و گرسنگی، عدم برخورداری از آموزش و بهداشت و آزادیهای مشروع در همه کشورها، در مقیاس های متفاوت، پدیده های شناخته شده و ملموسی هستند. ازدیاد نامعقول جمعیت همراه باعوامل فوق، زیست بوم هایی را که حیات بشر بدانها وابسته است، به شدت در معرض نابودی قرار داده است. از طرفی اقتصاد جهانی بهگونه ای جدایی ناپذیر با محیط زیست در ارتباط است زیرا باید منابع طبیعی را استخراج، فرآوری و سپس بهره برداری کند. براساساصل بقای ماده و انرژی تمامی آن منابع باید نهایتاً به صورت ضایعات درآیند. اما این ارتباط کمی ضریب فشار بر محیط زیست را میتوان به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد. به همین دلیل اثرات زیست محیطی فعالیتهای اقتصادی براحتی در صورتی که امکانرشد و توسعه آن فراهم باشد، می توان کم کرد. حال برای احتراز از نابودی مطلق محیط زیست، همه انسانها- هم تصمیم گیران و هم مردم دیگر- در ابعاد جهانی یا ملی و بویژه در سطح محلی باید این واقعیت مهم را دریابند که پیشرفت و توسعه باید روندی پایدار داشته باشد و از ثمرات آن نه تنها نسلهای حاضر که نسلهای آینده نیز بهره مند شوند. توسعه مردم معاصر نباید به قیمت نابودی واضمحلال زندگی آیندگان که برای دفاع از حقوق خود فعلا حضور ندارند، تمام شود. همچنین باید بیاموزیم که توسعه حق همه مردماعم از مرد، زن، پیر و جوان و کودک است و نه تنها همه باید از ثمرات آن بهره مند شوند که باید در روند توسعه نیز مشارکت داشته باشند.

محیط زیست، توسعه پایدار، آلودگی، GDP