پخشان خضرنژاد - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
جبار علیزاده اصل - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
سحر گلچینی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان

با توسعه شهرها و مطرح شدن اصل توسعه پایدار، توجه به پایداری، هر چه بیشتر مورد سوال قرار می گیرد. با درنظر داشتن این موضوع که توسعه پایدار یکی از ارکان اصلی توسعه در هر شهر است، رسیدن به توسعه پایدار و رفع عدم تعادلهای منطقه ای، نیازمند شناسایی امکانات و منابع در هر شهر است. لذا تعیین موقعیت و جایگاه شهرهای مختلف بویزه از نظر میزان پایداری توسعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر این اساس شناخت و درک تفاوتهای موجود میان نقاط شهری در استانها از منظر برخورداری آنها از شاخص های توسعه پایدار به منظور سنجش میزان پایداری توسعه ضرورتی اجتناب ناپذیر است. هدف کلی از این مقاله سنجش میزان پایداری توسعه نقاط شهری استان آذربایجان غربی از لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه پایدار (زیربنایی، بهداشتی- درمانیف آموزشی- فرهنگی و اقتصادی- اجتماعی) می باشد که این امر راهی است برای مسئولان و برنامه ریزان استان جهت تعیین اولویت های مربوط به طرح ها و برنامه های مختلف توسعه محور و توجه بیشتر به نقاطی که از لحاظ توسعه ای در وضعیت نامناسبی قرار دارد. برابر بررسی های صورت گرفته نقده به عنوان پایدارترین شهر استان و تکاب به عنوان ناپایدارترین شهر شناخته شده است.

توسعه پایدار، شاخص های توسعه پایدار، توسعه پایدار شهری