زوال روسازی جادههای جنگلی و پیامدهای زیست محیطی و گردشگری

جاده های جنگلی مانند راه ها و جاده های دیگر وظایف مختلفی را بر عهده دارند. نقش و تأثیر این نوع جاده ها، بی شکغیرقابل انکار است. بر همین اساس نیز به عنوان یکی از ارکان اساسی برنامه ریزی و مدیریت، بزرگ ترین سهم سرمایه گذاریدر محیط های جنگل را به خود اختصاص می دهد. جاده جنگلی دارای حجم ترافیک کم و حمل ترافیک روزانه ی کمتر ازسایر جاده ها است، با این وجود جاده کم حجم به عنوان یکی از زیرساخت های مهم و کلیدی برای عملیات جنگلداری-جنگل شناسی و تفریح و تفرج در مناطق گردشگری، توسعه روستایی و بالا بردن اقتصاد مناطق روستایی به شمار می رود. ازاین رو شناخت عوامل مؤثر بر کیفیت جاده های جنگلی امروزه از دغدغه های اصلی مدیران طرح های جنگلداری است. بهدلیل آنکه مهم ترین بخش از ساختمان یک راه را روسازی آن تشکیل داده است و اینکه بخش قابل توجهی از هزینهاحداث یک جاده نیز به روسازی آن اختصاص دارد، تمرکز مطالعات و برنامه ریزی های مدیریت در این بخش بیشتر بودهاست، درنتیجه شناخت و بررسی عوامل مؤثر در زوال روسازی جاده های جنگلی به عنوان مهمترین بخش از سیستم مدیریتیدر طرح های جنگلداری ضروری است. در این مقاله به عامل شیار در جاده های جنگلی پرداخته شده و با استفاده از شبکهعصبی مصنوعی نشان داده شده است که این عامل، نقش به سزایی در زوال روسازی جاده های جنگلی دارد.

کلیدواژه ها:

جاده جنگلی ، محیط زیست ، گردشگری ، روسازی جاده ، مدیریت جنگل