حمیرا خلیلی سامانی - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت مدرس دانشگاه آزاد تهران مرکز
فرزانه دهقانی - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت مدرس دانشگاه پیام نور بوشهر

خانواده اولین و مهمترین نظام ارتباطی برای کودکان به شمار میرود خانواده در تعلیم و تربیت کودکان نقش مهمی را ایفا می کند. یکی از نکات بسیار مهم در خانواده ، ارتباط است ، یعنی والدین باید به روش های صحیح برقراری ارتباط با کودکان ، آگاهی داشته باشند.این پژوهش به بررسی سبک تعامل والدین با فرزندان(مادر –فرزند) و عوامل مرتیط با آن پرداخته است.روش پژوهش توصیفی –تحلیلی از نوع همبستگی می باشد.جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند بین 2تا 12 سال در شهر بوشهر می باشد که در یک نمونه 300 نفری به شیوه تصادفی در دسترس انتخاب شدند.ابزار تحقیق پرسشنامه سیاهه رابطه والد- کودک جرارد( 1994 ) می باشد.یافته ها نشان داد که سن 58 درصد از مادران بین 25 تا 35 سال می باشد و تحصیلات 37 درصد از مادران لیسانس می باشد. نتایج ارزیابی سبک تعامل مادر – فرزند نشان داد که میانگین الگوی ارتباط والد – فرزند بر اساس مؤلفه های الگوهای ارتباطی به ترتیب مشارکت در فرزند پروری 16/40 ایجاد محدودیت 54/39 ارتباط با فرزند 74/38 و حمایت والدینی 46/35 بدست آمد.همچنین نتایج نشان داد که بین نحوه تعامل مادر – فرزند و مؤلفه های سن و تحصیلات مادران همبستگی معنادار وجود دارد

تعامل والدین ، فرزندان، مشارکت درفرزندپروری ، ارتباط با فرزند، ایجادمحدودیت ، حمایت والدینی