مریم امیرحصاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات قزوین
مریم خستو - استادیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

در این پژوهش نقش سرمایه اجتماعی در جهت تحقق اهداف برنامه های نوسازی بافت فرسوده شهری مورد سنجش قرارگرفته است. نمونه موردی پژوهش محله بلورسازی واقع در منطقه 17 شهر تهران می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی –استنباطی می باشد. روش تجزیه و تحلیل داده ها در روند پایان نامه بدین شکل است که متغیرهای استخراج شده از متن فرضیات، شاخص سازی شده و برای شاخص های مذکور گویه (زیرشاخص هایی) تنظیم می گردد. این گویه ها، سؤالات پرسش نامه را تشکیل می دهند. پاسخ های دریافت شده از متن پرسش نامه ها ابتدا در نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته که بر این اساس، هر متغیر به تنهایی مورد سنجش آماری قرار می گیرد وپس از آن با استفاده از روش های آماری آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون و اتکاء بر ارزش هر یک از متغیرها در محدوده مورد مطالعه، فرضیه تحقیق نیز مورد آزمون قرار گرفته و درستی یا نادرستی آنها برآورد می گردد. همچنین در این پژوهش ارزش هایی چون اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی و احساس تعلق در پهنه های سکونتی به عنوان شاخص های سرمایه اجتماعی تعیین گردیده است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که سرمایه اجتماعی درمحیط های زندگی عاملی در جهت ارتقاء فرایند نوسازی شهری بوده و همچنین وجود سرمایه اجتماعی سبب افزایش سرعت نوسازی می شود که با آزمون همبستگی پیرسون مورد تائید قرار گرفته است. به این ترتیب رابطه ی که بین نوسازی وسرمایه اجتماعی برقرار می گردد، پتانسیل اجرای نوسازی شهری و به دنبال آن مشارکت و سرعت عمل در نوسازی را بیشتر نموده و نوسازی انجام شده را مقبول تر و مطلوب تر خواهد نمود.

نوسازی، سرمایه اجتماعی، بافت فرسوده، محله بلورسازی