پرندالسادات احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
مریم چرخچیان - عضو هیئت علمی ، دانشگاه پیام نور قزوین

محیط های شهری فضاهای زندگی تمامی شهروندان بوده و لذا باید توانایی پذیرش کلیه گروه های اجتماعی و امکان تأمین نیازها و خدمات به آن ها را دارا باشند. اما متأسفانه امروزه، کودکان به دلیل معماری و طراحی فضاهای شهری و متأثر از محدودیت های حاصل از آن، از کمترین میزان تعامل و امنیت در جامعه برخوردارند. این در حالی ست که، فضاهای شهری محیط های تأثیر گذاری هستند که می توانند بستر مناسبی جهت فعالیت و حضور امن کودکان را فراهم آورند. با توجه به اینکه یکی از وظایف و اهداف شهر همانا برقراری امنیت می باشد، بنابراین لزوم طراحی محیط هایمناسب شهری به طوری که کودکان در آن در کمال امنیت بتوانند به رفع نیازهای خود بپردازند دارای اهمیت است. لذا هدف از این پژوهش بررسی عوامل کالبدی و عملکردی است که می توانند در ایجاد و افزایش حس امنیت اجتماعی در کودکان تأثیرگذار باشند. سوال اصلی که در این باره باید به آن پاسخ داد آن است که کدام عوامل کالبدی در فضاهای شهری می توانند سهم بیشتری در ایجاد حس امنیت کودکان در فضاهای شهری داشته باشند. در این راستا، جهت پیشبرد تحقیق و پاسخگویی به پرسش های تحقیق، از روش توصیفی تحلیلی با تکیه بر مشاهده و مطالعه کتابخانه ای بهره گرفته خواهد شد. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که عوامل کالبدی و روانی مانند حضور خانواده در کنار کودکان، جذابیت محیط، رضایتمندی و همچنین رعایت تناسبات و مقیاس کودکان در دستیابی و ادراک حس امنیت آنان از فضاهای شهری مؤثرند

فضاهای شهری، کودکان، امنیت اجتماعی