تاثیر عناصر منظر فرهنگی برشکل گیری معماری بومی (نمونه موردی شهرستان بم)

معماری گذشته ی ایران مملو از نمونه های کارا برای دستیابی به معماری پایدار می باشد . علیرغم این واقعیت روشن، متأسفانه تاریخ معاصر ایران به دلایل زیاد و در ابعاد مختلف با انقطاع فرهنگی و گسست از تجارب تاریخی و اصول جاری در سنتهای ارزشمند فرهنگ خودی، مواجه شده است و یکی از آثار این گسست، دور شدن از هویت بومی و ارزشهای آن در آثار معماری امروز ایران است. در راستای بحث معماری پایدار یکی از مواردی را که میتوان مورد توجه قرار داد معماری بومی است . لذا این سوال مطرح میشود که آیا نمیتوان در معماری امروز ایران نیز به همان اصول و مبانی و الگوها پرداخت و آنها را در جریان فعالیتی خلاق تکامل بخشید و پیش برد ؟ هدف از این مقاله این است که نشان دهیم ایران با سابقه ای دیرینه در معماری و ارائه تکنیکهای کهن ساختمانی و پشتوانه ی قوی منظر فرهنگی و اعتقادی مردمانش میتواند شاخص های مناسبی جهت ارائه الگوهای کارآمد برای معماری و شهرسازی امروز این مرز و بوم معرفی نماید و موجب پایداری دوباره ی آن گردد. در راستای دستیابی به این هدف با بررسی معماری بومی و نیازهای مؤثر بر شکل گیری آنها در ایران به این نتیجه میرسیم که می توان با شناخت نیازهای امروز و دیروز و چگونگی پاسخگویی وانطباق با نیاز دیروز، الگوهایی برای معماری امروز تعریف کرد . این پژوهش به صورت کیفی و به روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی و قیاسی و با استفاده از مرور متون و منابع موجود در این زمینه انجام شده است

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری وتوسعه پایدار ، منظرفرهنگی ، کوچه باغ ، خانه باغ ، معماری زمینه گرا