مجتبی حیدری فارسانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات استان چهارمحال و بختیاری

در تاریخ هنر، هیچ هنری به اندازه هنر اسلامی بحث انگیز و در عین حال متعالی و حیرت انگیز نبوده است .از یک سو نگاه عارفانه و شهودی هنرمندان اسلامی با تأسی به مبانی قرآنی و عرفانی و نیز مبتنی بر هندسه و ریاضیات، آثاری پدید آورده است که شگفت انگیز و بس زیبا و متعالی است و از سوی دیگر، نگاه فقهی و کلامی. زیبایی جاذبه ای است ازلی ، که هنر، پل ارتباط بین آن و انسان است . معماری اسلامی برگرفته از زبان قرآن است و عمق و غنای تمدن اسلام را با بهرهگیری از روح معنویت نشان میدهد. درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد ؛ و هنر بدون آن کالبدی است بی روح و خالی از جاذبه.در اینجا ،از چنین منظری به معماری نگریسته می شود ، که آمیزه ای ست از تمام هنر ها. بدین ترتیب تجلی روح زیبایی آن ، که فرآیند معنوی و جلوه ای ظاهری دارد – در قالب هر گونه گرایشی تبیین می گردد و شیوه های نقد و ارزیابی آن بر پایه مؤلفه های شناخته شده اشاره می شود . روش تحقیق استفاده شده از نوع تاریخی و توصیفی بوده و از روش جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. نتیجه این پژوهش به درک بهتر فضا وجذابیت انها پی میبرد که حاصل ان معماری زیبا هماهنگ با محیط خواهد بود

زیبایی ، زیبایی شناسی ، هنر اسلامی ، معماری