بررسی کیفیت فضاهای شهری پایدار، نمونه موردی: محله (باغ به) اصفهان

فضاهای شهری به عنوان مرکز ارتباط در شهرها، نقش مهمی در زندگی اجتماعی و اقتصادی ساکنان دارند، به عموم شهروندان تعلق داشته و هرچند منحصر به جنبه کالبدی نیستند و با حضور انسان و فعالیت او معنا می یابند اما این ویژگی های کالبدی فضاهای شهری است که زمینه ساز ورود و مکث گروه های اجتماعی به فضاست. در قرن اخیر ورود ماشین به فضاهای شهری و افزایش آلودگی ها، رویکردی به نام توسعه پایدار را مطرح کرده که بر احیای مجدد محلات و فضاهای محلی تاکید دارد و توجه به عناصر و کیفیت های این فضاها را از مسائل مهم در ایجاد پویایی و سرزندگی شهر می داند. مقاله حاضر سعی دارد با تلفیق دو رویکرد توسعه پایدار و احیای فضاهای شهری، این فضاها را در محله باغ به اصفهان مورد ارزیابی قرار دهد. محله باغ به جز بخش های قدیمی شهر است که با وجود داشتن عناصر تاریخی واجد ارزش و داشتن رونق اقتصادی و اجتماعی در گذشته، امروزه به دلیل فرسودگی های کالبدی و اجتماعی، سرزندگی خود را از دست داده است و فضاهای عمومی آن نیاز به احیاء دارند. در این پژوهش شاخص های کالبدی فضاهای محله ای پایدار از طریق مشاهدات میدانی در محله باغ به مورد بررسی قرار می گیرند و برای تحلیل داده ها از تحلیل کمی و کیفی به طور مکمل استفاده می شود. با تاکید بر نتایج حاصل از پژوهش و با رعایت شاخص های پایداری به دست آمده، راهکارهایی در راستای محله باغ به اصفهان، به عنوان الگوی فضاهای عمومی محله ای پایدار ارایه می گردد و یک معبر به عنوان نمونه بر اساس این شاخص ها طراحی می گردد

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، توسعه پایدار ، پایداری محله ، محله باغ به اصفهان