تحلیلی بر نقاط قوت و ضعف سفرهای استانی دولت های نهم و دهم در کیفیت فرایند خط مشی گذاری طرح های عمرانی

از مهمترین اقدامات جهت توسعه و آبادانی یک کشور، اقدامات مرتبط با امور زیربنایی و عمرانی آن کشور می باشد که به طور مستقیم و غیر مستقیم با رفاه اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی آن کشور و توازن بین این موضوعات ارتباط دارد. طرح های تملک دارایی های سرمایه ای (عمرانی) و نحوه اجرای آن ها علاوه بر این که نماد نظام فنی- اجرایی کشور تلقی می شود در عین حال اصلی ترین وسیله برای تزریق منابع بودجه ای در اقتصاد کشور جهت گسترش ظرفیت های زیربنایی و تولیدی محسوب می شوند . این مقاله در ابتدا فرایند پیشنهاد طرح های تملک دارایی های سرمایه ای را تا قبل از دولت نهم به طور خلاصه بررسی می کند . پس از آن مروری بر مفهوم بروکراسی، کارکردهای آن و نقدهای وارده بر آن در کشورهای در حال توسعه انجام داده و اطلاعاتی از شاخص بروکراسی اداری در ایران ارایه می کند. این پژوهش تلاش کرده است که نظرات مخالفان و موافقان را جمع آوری و یکپارچه کرده و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی در حوزه فرایند قبلی و موجود خط مشی گذاری طرح های تملک دارایی های سرمایه ای و نتایج مصاحبه های محقق با مدیران مرتبط در سطوح برنامه ریزی استانی، تحلیلی جامع تر در قالب یک فرایند استاندارد ارایه کند تا دست اندرکاران دولتی و حکومتی بتوانند نقاط قوت و ضعف سفرهای استانی را به عنوان یک مدل توصیفی در دولت نهم و دهم درک کرده و کلیت نسبتا جامعی از زوایای مختلف سفرهای استانی در قالب یک فرایند خط مشی گذاری بدست آورده و بتوانند اقدامات اصلاحی را برای آینده کشور با توجه به جنبه های مختلف ارایه شده در مدل تحت مطالعه این پژوهش در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

سفرهای استانی ، فرایند خط مشی گذاری عمومی ، طرح های تملک دارایی های سرمایه ای (عمرانی)