حمداله کاظمی - دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز

دیمکاری به سیستمی ازتولید محصولات زراعی اطلاق میشودکه آب موردنیاز آن فقط ازطریق بارندگی سالیانه و آب قابل مصرف موجود درخاک درموقع بذرکاری تامین میشود نقش واهمیت نسبی هریک ازاین دومنبع آبی باتوجه به مقدار وپراکنش بارندگی عوامل اقلیمی خاکی گیاهی و مدیریتی دریک منطقه ویژه متفاوت است عملیات زراعی دراین سیستم دریک منطقه بخصوص طوریکه باید با این عوامل متناسب شود که محیط لازم برای تولید حداکثر محصول فراهم گردد بااینکه نقش عوامل به زراعی درافزایش تولیددردیمزارها بوسیله تعدادی ازپژوهشگران به اثبات رسیده است ولی بعید به نظر می رسد که تداوم این امر بدون اعمال اصول به نژادی امکان پذیر گردد زیرا که میزان تولید درواحدسطح تابع اثرات متقابل عوامل به زراعی و به نژادی دریک منطقه مشخص می باشد ازطریق هماهنگ سازی نسبی این عوامل بایکدیگر و بامحیط احتمال افزایش عملکرد و تولید را میتوان بالا برد میزان تولید درواحدسطح دیمزارهای کشورهای توسعه یا فته اصولا بیشتر ازکشورهای درحال توسعه است درحالیکه دامنه اختلاف بین عملکردهای بالقوه و واقعی درکشورهای توسعه یافته ازکشورهای درحال توسعه کمتر می باشد کمی میزان افزایش تولید درواحدسطح و نوسان زیاد سال به سال محصول را دراین کشورها میتوان باعدم استفاده کافی ازعوامل به زراعی و به نژادی و شرایط نامساعد آب وهوایی مرتبط دانست بعلاوه پژوهش دردیمزارها درمقایسه با شرایط محیطی مساعد وآبی ازاولویت کمتری برخوردار بوده است درنتیجه مشکلات مربتط با زراعت دیم درمناطق نیمه خشک به اندازه کافی برطرف نشده اند بطورکلی متغیر بودن آب وهوا ناکافی بودن پژوهش و اعتبارات پژوهشی وعدم استفاده صحیح ازتکنولوژیهای جدید درمناطق نیمه خشک ازعوامل بازدارنده درزمینه دیمکاری بشمارمی آیند