حفاظت از منظر تاریخی شهر و انگاره پایداری توسعه های جدید

منظر تاریخی شهر رویکردی نو در حفاظت از میراث شهری است که از دریچه منظر کلان طبیعی و انسان ساخت، به آسیب شناسی و ارائه راهکار حفاظت از بارزه مندی سکونتگاه های انسانی می پردازد. هدف نهایی این نگرش جدید دستیابی به تعادل پایدار بین حفاظت از میراث تاریخی وماهیت پویای توسعه شهری است. این مقاله در پی بررسی سیر تکامل حفاظت شهری به سوی منظر تاریخی شهر و معرفی ابعاد مختلف این نگرش نوین است. شناسایی راهکار ها و روش های عملی مختلف ارائه شده در این حوزه به درک سلسله مراتب تئوری تا اجرای منظر تاریخی شهر کمک خواهد کرد و به تبیین فرآیند طراحی شهری در حفاظت از چشم انداز های میراثی می انجامد. این فرآیند در تمامی سطوح خود، ضامن انگاره پایداری است و به دور از رویکرد های انزوا گرایانه و حفاظت محور پیشین از نیاز غیر قابل کتمان شهر ها به رشد و توسعه چشم پوشی نمی کند. فرآیند طراحی شهری مبتنی بر منظر تاریخی شهر، با ارائه مراحل پیوسته در سطوح و مقیاس های مختلف، از نگرش تا عمل و از سیاست تا اجرا، موفق به دستیابی به تعادل بین ساخت و ساز های معاصر و حفاظت از میراث تاریخی شده است.

کلیدواژه ها:

منظر تاریخی شهر ، حفاظت شهری ، توسعه پایدار ، فرآیند طراحی شهری