معماری ایرانی،معماری حرکتی و نقش آن در شفافیت فضا

فضاهای سنتی با نظم وتمرکز امکان حرکت در ذات ونهانستان را فراهم کرده وزمینه ایجاد خلوت وحضور درونی آدمی را میسر ساخته تا خود یاری و خود آگاهی را برای انسان بوجود آورد.در فرآیند پایان ناپذیر حیات حرکت دائمی به سوی کمال مطرح است و نه انجام رسانیدن کار به معنای از حرکت افتادن جریان زندگی.در معماری سنتی حرکت و سیالیت در عناصر به وضوح قابل مشاهدهاست.در معماری سنتی حرکت و پویش یکی از اصول اساسی تعریف می شود که از اصل هستی شناسی خویش یعنی حرکت همیشگی و تکامل هستی از یک کیفیت مادی به کیفیت روحی نشات می گیرد.اصل حرکت در عوالمی چون پیوستگی تداوم هندسه سلسله مراتب شفافیت ساختار سایه روشن و ... تجلی می یابد پیروی از سلسله مراتب و روابط موجود بین فرد و گروه و مسایل زیست محیطی از قبیل نور و تهویه و ... و شرایط کاربری شهر بسیاری از موارد دیگر در خلق ترکیب حجمی یک فضای بسته دخالت دارند. فضاهای بسته معماری سنتی همیشه نقطه یا نقاطی بعنوان قلب یا مسیر یا مسیرهایی بعنوان محور فضایی قابل تشخیص است این محورهای فضایی شخص را از بدو ورود به فضا هدایت میکنند.از این رو این مقاله برآن است تا جنبه های مختلف عامل حرکت در رسیدن به فضا را در عناصر مختلف عناصر سنتی را بررسی نماید اما باید همواره به یاد داشته باشیم که نزدیک شدن به پاسخ این سوالات تنها به خواسته ما در جایگاه پرسشگر وابسته نیست بلکه پیامی است برآمده از خود این معماری مواجهه همه جانبه با این پرسش ها وابسته به تداوم در پرسشگری و نیازمند گشوده ماندن این روند به مثابه راه تفکر است

کلیدواژه ها:

معماری سنتی.حرکت.فضا