بزرسی و نقد جریان معماری موزه ها در ایران و ارائه راهکارهای اعتلای کیفی موزه های ایران با رویکرد روانشناسی محیط و رابطه انسان و محیط ساخته شده

دردنیای امروزموزه ها اهدافی فراتر ازبه نمایش دراوردن و نگاهداری اشیای تاریخی یاهنری را دنبال می کنند تعاریف امروز نهادهای اجتماعی براهمیت نقش اجتماعی اموزشی و فرهنگی موزه ها گواهی میدهد بااین تعاریف وضعیت بازدید و میزان علاقه مندی عموم برای حضور درفضاهای موزه ای کشورنگران کننده به نظر می رسد باید گفت درقیاس با وضعیت جهانی تصور ازموزه ها درایران همچنان نگاهی سنتی و محدود به نمایش صرف اثار باقی مانده و نیازمند تحولات بنیادین است برخلاف جریان نوین موزه های جهان اغلب طرح و معماری موزه های کشور توانایی جذب عمومی برای بازدید را نداشته فضاهای موجود ونحوه ومحتوای نمایش دربرقراری ارتباط با انسان پیچیده امروز دچار مشکل است درواقع میتوان گفت حلقه ارتباط میان انسان و محیط موزه ها که درحیطه روانشناسی محیط قرارمیگیرد موردغفلت قرارگرفته است دراین نوشتار سعی شده با استفاده ازتحلیل و قیاس راهکارهایی جهت ایجادارتباط مناسب میان انسان و محیط موزه و درنتیجه اعتلای سطح کیفی موزه های کشور ارایه شود ازاین رو ابتدا عوامل موثربراحساس ادراک شناخت و رفتاربه عنوان مراحل فرایند ارتباط میان انسان و محیط به دقت مطالعه گشته باتوجه به نتایج بدست آمده و انتظارات موجود ازمحیط موزه مولفه های تاثیرگذار برارتباط میان مخاطب و محیط استخراج شده اند این راهکار دردوگروه مولفه های روانی و احساسی /مولفه های منطقی و عملکردی دسته بندی گردیده اند

کلیدواژه ها:

موزه ، روانشناسی محیط ، ارتباط انسان و محیط ، احساس ، ادراک