تعیین کننده های اقتصادی-اجتماعی وضعیت رفاه اجتماعی ایران در طول چهار دهه اخیر

مقدمه: امروزه ارزیابی و پایش وضعیت رفاه اجتماعی کشورها از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد، به طوری که تحلیل های هزینه فایده، سنجه های رشد، مقایسه های بین المللی، و مطالعات فقر و نابرابری مکرراً به ارزیابی های رفاه اجتماعی ارجاع می کنند. هدف این مطالعه بررسی میزان تاثیر درآمدهای نفتی، جنگ تحمیلی، انقلاب اسلامی، نرخ رشد جمعیت، نرخ ارز، کسری بودجه دولت، مخارج کل دولت، صنعتی شدن و نرخ رشد اقتصادی بر وضعیت رفاه اجتماعی کشور طی سالهای 1347 تا 1390 می باشد روش: در این مطالعه رفاه اجتماعی با استفاده از شاخص ترکیبی رفاه اجتماعی اندازه گیری گردید و برای ارزیابی تاثیر متغیرهای توضیحی بر شاخص ترکیبی رفاه اجتماعی از روش خود رگرسیونی با وقفه های توضیحی استفاده شد. برای برآورد مدل از نرم افزار اقتصادسنجی میکروفیت استفاده شد و نتایج برآورد مدل در سه بخش رابطه ی پویا، رابطه ی بلندمدت و رابطه ی کوتاه مدت ارایه گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که پنج متغیر صنعتی شدن، درآمدهای نفتی، نرخ رشد اقتصادی، نقدینگی و جنگ تحمیلی اثر معناداری درطول دوره مورد بررسی بر رفاه اجتماعی کشور داشته اند. در بین این متغیرها، صنعتی شدن در بلند مدت و درآمدهای نفتی در کوتاه مدت بیشترین تاثیر را بر شاخص رفاه اجتماعی کشور داشته است بحث: بنظر می رسد که تمرکز بیشتر بر بخش صنعت و صنعتی شدن از یک طرف و کاهش نقدینگی از طرف دیگر می تواند رفاه اجتماعی بیشتری را در بلندمدت برای کشور به دنبال داشته باشد.