حسین شایق - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم

در راستای بحث معماری پایدار یکی از مواردی را که می توان مورد توجه قرار داد معماری بومی است. معماری گذشته ی ایران مملو از نمونه های کارا برای دستیابی به معماری پایدار می باشد. علیرغم این واقعیت روشن، متأسفانه تاریخ معاصر ایران به دلایل زیاد و در ابعاد مختلف با انقطاع فرهنگی و گسست از تجارب تاریخی و اصول جاری در سنتهای ارزشمند فرهنگ خودی، مواجه شده است و یکی از آثار این گسست، دور شدن از هویت بومی و ارزش های آن در آثار معماری امروز ایران است. لذا این سوال مطرح می شود که آیا نمی توان در معماری امروز ایران نیز به همان اصول و مبانی و الگوها پرداخت و آنها را در جریان فعالیتی خلاق تکامل بخشید و پیش برد؟ هدف از این مقاله این است که نشان دهیم ایران با سابقه ای دیرینه در معماری و ارائه تکنیکهای کهن ساختمانی و پشتوانه ای قوی منظر فرهنگی و اعتقادی مردمانش می تواند شاخص های مناسبی جهت ارائه الگوهای کارآمد برای معماری و شهرسازی امروز این مرز و بوم معرفی نماید و موجب پایداری دوباره ی آن گردد. در راستای دستیابی به این هدف با بررسی معماری بومی و نیازهای مؤثر بر شکل گیی آنها در ایران به این نتیجه می رسیم که می توان با شناخت نیازهای امروز و دیروز و چگونگی پاسخگویی و انطباق با نیاز دیروز، الگوهایی برای معماری امروز تعریف کرد. این پژوهش به صورت کیفی و به روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی و قیاسی و با استفاده از مرور متون و منابع موجود در این زمینه انجام شده است.

معماری بومی، معماری و توسعه پایدار، منظر فرهنگی، کوچه باغ، خانه باغ، معماری زمینه گرا