مریم قربان زاده - کارشناس ارشد معماری، مربی دانشکده معماری، دانشگاه بجنورد
علیرضا نظامی - کارشناس ارشد عمران، مدیریت پروژه و ساخت، ریاست هیئت مدیره شرکت پی پل سازان اسفراین

ایرانیان از دیرباز با طبیعت پیوندی ناگسستنی داشته اند و با راهکارهای گوناگون امکان ارتباط معماری با طبیعت را فراهم نموده اند و از تمامی قابلیت های جهان هستی در جهت آسایش خود بهره جسته اند. یکی از مشخصه های مسکن سنتی ایرانی حیاط اندرونی و بیرونی است که با درختان، حوض های اب و فضای سبز آراسته می شده است. با گذشت زمان، ازدیاد جمعیت و ورود معماری مدرن به کشور ایران، خانه های حیاط دار به تدریج جای خود را به ساختمان های بلند مرتبه داد و حیاط به عنصری فراموش شده در معماری شهری تبدیل گردید. این تحول به مرور باعث ایجاد مسائل زیادی در جوامع شهری گردید که عبارتنداز: آلودگی صوتی، آلودگی زیست محیطی، مشکلات روحی و روانی ساکنان ساختمان و ... درک این حقیقت که بقای انسان و محیط انسانی وابسته به تداوم ارتباط با دنیای پرچاذبه طبیعی است، نیاز به معماری سبز و پایدار را که موضوع روز معماری دنیا می باشند، در جامعه امروزی ایران آشکار می سازد. در مقاله فوق مختصری از تاریخچه حیاط در مسکن سنتی ایران و تهران مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه به نیاز مسکن به ایجاد فضای سبز طبیعی پرداخته شده است و در نهایت با توجه به تراکم جمعیت در شهر تهران و بالا رفتن قیمت زمین در این شهر الگوی پیشنهادی بام سبز به عنوان یک راهکار در باز زنده سازی حیاط سنتی ایران پیشنهاد گردیده است.

خانه سنتی، حیاط ایرانی، مسکن سنتی شهر تهران، طراحی سبز، بام سبز