مهندسی آنزیم سلولاز از طریق مهندسی آنزیم و افزایش کارایی استفاده از منابع لیگنوسلولزی در میکروارگانیسم های تولید کننده بیواتانول

امروزه مصرف بیش از حد سوختهای فسیلی باعث به وجود آمدن بحران زیست محیطی شده است. استفاده از سوختهای فسیلی باعث تولید دی اکسید کربن و متان و مقدار قابل ملاحظه ای اکسید نیتروژن میگردد. بیشتر خطر این گازها بخاطر سوختن ناقص این گازها میباشد در حالیکه اتانول شامل 35% اکسیژن می باشد که در نتیجه سوختن کامل بدست می آید و بنابرین باعث کاهش آلودگی می شود. به علاوه انرژی زیست توده میتواند نقش مهمی در کاهش گازهای گلخانه ای بازی کند. از این رو دی اکسید کربن به اتمسفراضافه نمی شود. تولید سوخت اتانول همچنین میتواند باعث ایجاد فرصت های شغلی در مناطق روستایی شود. بنابراین اثرات اقتصادی- اجتماعی مثبتی را باعث شود. پیشرفت اتانول به عنوان سوخت نیازمند پیشرفت تکنیکهای تجزیه لیگنوسلولوزو مصرف آن به عنوان feed stock میباشد چراکه لیگنوسلولوز ماده ای فراوان و دارای ارزش پایین میباشد. مهمترین نتیجه ای که ما انتظار داریم این است که تولید بیو اتانول بی شک می تواند نیاز های اقتصادی را از لحاظ نیاز سوختی جهانی متوجه خود سازد. لازم است محققان درطراحی و بهبود فرایند تلاش نمایند تا سوختی اقتصادی و مفید برای حمل و نقل فراهم آورند انتخاب بهترین تکنولوژی برای تبدیل لیگنوسلولز به بیو اتانول به طور قطعی باید شامل جنبه های اقتصادی (هزینه پایین،ارزش بالا)، محیطی (آلودگی پایین) و انرژی(تاثیربالا) باشد که به طور جامع پیشرفت فرایندها و بهینه سازی آن نیازمند یک فرایند اقتصادی پایدار میباشد. در این مقاله بر وضعیت حال حاضر تکنولوژی تولید اتانول از منابع لیگنوسلولزی و مهندسی آنزیم سلولاز تمرکز شده است.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، آنزیم سلولاز ، لیگنوسلولز ، مهندسی آنزیم