بازآفرینی فرهنگ در بافت تاریخی شهر شوشتر با تاکید برگردشگری شهری

در این مقاله تلاش شده است با بهره گیری از اصول گردشگری شهری، راهکارهایی برای بازآفرینی بافت های تاریخی کشور به عنوان سرمایه های ارزشمند امروزه در مرکز توجه نهادی شهری واقع شده اند، ارائه گردد . در این باره، از بازآفرینی فرهنگی به عنوان رویکردی اساسی تحقیق استفاده شده است . در این رویکرد ، فرهنگ به عنوان یکی از سرمایه های اصلی شهر شناخته می شود . شهر شوشتر با برخورداری از بافتی تاریخی و واجد ارزش مرمت، حفاظت، نگهداری و با دارا بودن پتانسیل های بسیار مناسب تاریخی و جاذبه های گردشگری، امکانات توسعه فراوانی دارد. با این حال، در اثر برخی سهل انگاری ها و اقدامات بی ملاحظه عدم توجه به روند فرسودگی، علی رغم وجود طرح های متعدد، مشکلات بافت در سال های اخیر افزایش یافته است و نیاز به احیای فعالانه بافت را ضروری نشان می دهد، روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی است و با اتکا به مرور پیشینه تحقیق از سویی بررسی اسناد مربوط به بافت تاریخی شوشتر و مطالعات میدانی از سوی دیگر به تحلیل مسئله می پردازد . یافته های تحقیقی نشان می دهد که راهکارهای برون رفت از مشکلات و احیای بافت تاریخی ارزشمند در گرو اجرای برنامه هایی است که برای راهبردها و سیاست های تعاملی بین بازآفرینی فرهنگی و گردشگری فرهنگی شهری استوار است. رویکرد گردشگری فرهنگی نیز مانند بازآفرینی به نوبه خود نیزاز ابزار موثر در احیای بافت تاریخی محسوب می شود. بالفعل سازی پتانسیلی های بالقوه گردشگری و هویت تاریخی در رابطه ای مستقیم با یکدیگر حیات واقعی و مدنی شهری را تضمین می کند. جهت تدقیق موضوع، کاربست راهبردهای پیشنهادی در طراحی بافت تاریخی شوشتر مورد بررسی قرار گرفته است تا زمینه تحول و معاصرسازی یکی از بافت های ارزشمند کشور فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی فرهنگی ، بافت تاریخی ، حفاظت و توسعه ، گردشگری فرهنگی ، مرکز تاریخی شوشتر