محمد کارآموز - استاد دانشکده عمران- دانشگاه صنعتی امیرکبیر
شهاب عراقی نژاد - دانشجوی دکترای مهندسی عمران- آب – دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا کراچیان - دانشجوی دکترای مهندسی عمران- آب – دانشگاه صنعتی امیرکبیر
فریدون جهاندیده - دانشجوی دکترای مهندسی عمران- آب – دانشگاه صنعتی امیرکبیر

مدلهای بهره برداری از مخازن سدها اغلب تنها کمیت آب خروجی را با توجه به میزان نیاز آبی بهینه می کنند . به منظور ارائه مدلی که سیاسته ای بهره برداری را با توجه به پارامترهای کیفی و کمی تدوین کند، مدلی به نام DPRQ ارائه شده است که ترکیبی از یک مدل بهینه سازی پویای قطعی (DPR) و یک مدل شبیه سازی کیفی (HEC-5Q) می باشد . دراین مدل خسارت ناشی از کیفیت آب خروجی به عنوان یک قید مضاعف در بهینه سا زی عملکرد مخزن وارد شده است . میزان خروجی های مدل در راستای برآورده کردن کمیت و کیفیت موردنظر آب خروجی در کوتاه مدت وکیفیت آب ذخیره شده درمخزن در بلندمدت تعیین می شوند . معادله سیاست مدل بهینه سازی پوی (DPR)، براساس یک رگرسیون سه متغیره شامل خروجی، حجم م خزن و جریان ورودی تدوین می شود . در این مطالعه، دو پارامتر شوری و درجه حرارت نیز به معادله سیاست اضافه شده که با وارد کردن جداگانه و همزمان این پارامترها در رگرسیون، نقش هرکدام از این دو عامل کیفی بر عملکرد مدل و بهره برداری در زمان واقعی با توجه به سیاستها ی مدل ؛ بررسی گردیده است . مطالعه موردی این تحقیق برروی سد پانزده خرداد صورت گرفته است . نتایج حاصل از مدل بهره برداری کمی و کیفی (DPRQ) نشانگر تأثیر قابل توجه وضعیت بهره برداری در پارامترهای کیفی خروجی از مخزن و کاهش مشکلات کیفی مخزن نسبت به مدل کمی ( DPR ) می باشد.

بهره برداری کمی –کیفی؛ شبیه سازی کیفی مخزن؛ مدل بهینه سازی پویا ،لایه بندی حرارتی و شوری