سنتز مشتقات بنزوتریازول به عنوان جاذب UV و بررسی نقش آنها در کاهش آلودگی محیط زیست

بسپارها به تنهایی مصرف کمی دارند و جهت بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی و ازدیاد طول عمر آنها مواد افزودنی که خواص ویژه ای به بسپار می بخشد افزوده می شود . این مواد می تواند به عنوان عوامل ارتباط دهنده، رنگ کننده ها، مواد اشتعال کاه و کاهش دهنده دود، اصلاح کنندگان، پرکننده ، روان کننده، نرم کننده، سفید کننده نوری، مواد ضد الکتریسیته ساکن، پایدار کننده نوری عمل کنند . جذب UV ، اولین قدم در فرآیند تخریب نوری بسپار به حساب می آید . بسپارها در ساختمان رنگ و پوشش برای پیوند دادن رنگدانه ها به سطح بکار می روند . تخریب بسپار در اثر جذب UV باعث کاهش طول عمر و دوام رنگ می شود . همچنین جذب UV می تواند شید رنگ را تغییر دهد . در اثر این مشکلات سطح باید مجددا رنگ آمیزی شود که باعث آزاد کردن آلاینده هایی مانند ترکیبات آلی فرار ) ) VOC ، افزودنی های سمی رنگ، بسپارهای با نیمه عمر بالا به محیط زیست می شود . یکی از راهکارهای کاهش این مشکلات افزایش پایداری رنگ با افزودن ترکیبات جاذب UV است . بنزوتریازول ها یکی از مهمترین این افزودنی ها هستند . در این پروژه تعدادی از مشتقات جدید بنزوتریازول سنتز، و کارایی آنها در افزایش دوام رنگهای آلکیدی و کاهش آلودگی محیط زیست بررسی شده است . نتایج نشان می دهد که افزودن این مواد پایداری نوری رنگ را به شدت افزایش داده و به علت عدم نیاز به رنگ آمیزی مجدد، از انتشار مواد آلاینده و مصرف منابع طبیعی اضافی جلوگیری می کند .

کلیدواژه ها:

ترکیبات آلی فرار ، مواد جاذب UV ، افزودنی بسپار ، آلاینده محیط زیست ، پایداری نوری