محمدرضا مبهوت - عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی خاوران ، دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی
بهاره دانش - دانشجو کارشناسی مهندسی شهرسازی موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی خاوران ، مشهد ، ایران
مهسا نصری - دانشجو کارشناسی مهندسی شهرسازی موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی خاوران ، مشهد ، ایران

پیاده راه ها ، معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی هستند که در آنها تسلط کامل با عابر پیاده بوده و از وسایلنقلیه موتوری تنها به منظور سرویس دهی به زندگی جاری در معبر استفاده می شود. پیاده راه ابزاری برای فعالیتجمعی است بخصوص در ارتباط با اقتصاد شهری ، کیفیت محیطی و سلامت اجتماعی . در گذشته پیاده روها ازقابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده است اما در حال حاضر در ایران معابر پیاده به عنوان بخش مستقل در نظرنگرفته شده است و تابعی از حرکت سواره است که بدین گونه معضلاتی را در پیاده رو ها به وجود اورده است .هدفاز این تحقیق ارائه راهکارهایی جهت خلق فضاهای خلاق پیاده مدار برای تعامل میان افراد می باشد . روش تحقیقپژوهش مورد نظر تحلیلی توصیفی با رویکرد کیفی می باشد و اطلاعات موردنیاز ان با استفاده از روش کتابخانه -ای جمع آوری شده است . و سعی نموده ضمن بررسی شاخص هایی برای افزایش قابلیت پیاده مداری تحقق ان رادر زمینه های اجتماعی- اقتصادی- فرهنگی- کالبدی- و عملکردی ارائه کند و در نهایت بافت مرکزی احمداباد مشهد برای بررسی میدانی انتخاب شده است و راهکارهایی جهت ایجاد فضاهای پیاده مدار خلاق در راستای حضوربیشتر شهروندان در این فضاهای شهری ارائه داده شده است.

پیاده راه ، فضاهای خلاق ، کیفیت های محیطی ، پیاده مداری، تعاملات اجتماعی