تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد کشت مخلوط ذرت ( L. Zea mays ) و سویا L. max Glycine

کشت مخلوط یکی از مولفههای کشاورزی پایدار محسوب میشود، بر این اساس به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد کشت مخلوط ذرت و سویا آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی مقادیر مختلف کود نیتروژن ) =01N ، =502N ، =1003N و =2004N کیلوگرم در هکتار از منبع اوره( به عنوان کرتهای اصلی و به همراه 1T 011 سویا یا ذرت(، ( 2T ، 57 سویا و ذرت 57 3T 71 سویا و 71 ذرت و 4T 57 سویا و 57 ذرت به عنوان کرتهای فرعی بودند. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد، اکثر صفات مورد مطالعه به غیر از تعداد گره در سویا، نسبت اختلاط و اثر متقابل این دو تیمار در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنیداری داشتند. ترکیب تیماری 1T2N و 2T1Nذرت به ترتیب با 05571 و 5172 کیلوگرم در هکتار، دارای بیشترین و کمترین عملکرد دانه بود، برای گیاه سویا نیز ترکیب تیماری 1T2N و 4T4N به ترتیب با 5051 و 0512 کیلوگرم در هکتار، دارای بیشترین و کمترین عملکرد دانه بود. بررسی تجزیه همبستگی صفات مورد مطالعه ذرت نشان داد که تمامی صفات مورد مطالعه به غیر از صفات ارتفاع گیاه و طول بلال و قطر دانه با صفت عملکرد همبستگی مثبت و معنیداری داشتند. ضرایب همبستگی سویا نیز نشان داد که عملکرد دانه سویا به ترتیب با تعداد شاخه فرعی r=0/52 ووزن صددانه r=0/37 همبستگی مثبت و معنیداری دارد.

کلیدواژه ها:

ذرت ، سویا ، کشت مخلوط ، سطوح نیتروژن و عملکرد