بررسی جایگاه نماد درهویت بخشی به معماری ایرانی-اسلامی

در جهان هیچ چیز تمام معنایش به شکل ظاهری آن محدود نمی شود بلکه هر نمودی متضمن بودی است و برای هرظاهری باطنی وجود دارد. نماد لزومی است برای رساندن معانی سری و رمزی که بیننده را وامیدارد تا با گذشتن از کنار حواس خود صورتهای زیبای ظاهری را رها کند و به زیبایی ذاتی اثر توجهکند.لذا تمام تلاش هنرمندان و معماران در راستای محقق ساختن این مضمون در خلق آثار خود هستند.نمادها که زیربنای شکلگیری آنها، فرهنگ و اعتقادات جامعه میباشد در گذر زمان شکل گرفته و بار مفهومی خاصی برای آن جامعه دارند. شکلگیری نمادها پروسهای پیچیده و رمزآلود دارد. در این پروسه فرمها، رنگها و تناسبات، دارای بار معنائی خاص در جامعه میشوند. بخش عمدهای از این بار معنائی به تاثیرات و ارزشهای نمادینی است که آن فرم در گذر زمان بدست آورده است. بدیهی است که این ارزشهامیتواند در جوامع دیگر متفاوت باشد. با توجه به مفهوم نماد و چگونگی شکلگیری آن و همچنین تاثیر استفاده از آن در اقبال جامعه به آثار هنری، این پژوهش سعی بر بررسی مفهوم نماد و تاثیر آن بر هویتبخشی بناهای ایرانی- اسلامی دارد و در این راستا به روش توصیفی-تحلیلی با کمک اطلاعات کتابخانهای و اسنادی به شناسایی و استخراج نمادهای ایرانی واسلامی پرداخته و تلاش دارد ارزش نمادین فرمها و رنگهای مختلف در جامعه ایرانی را ارائه نماید چرا که بر این اعتقاد است که برای ساخت محصولاتی با هویت ایرانی-اسلامی میبایست به این ارزشها وقوف کامل داشت و سنجیده به استفاده از آنها مبادرت نمود

کلیدواژه ها:

نماد ، هویت در معماری ، معماریاسلامی ، نماد در معماری