عبداله پورآقائی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر،
عبدالرضا فرجی راد - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
عباس ملک حسینی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر همدان

ضرورت تغییر رویکردهای سنتی به برنامه ریزی و مدیریت شهری در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری امری اجتناب ناپذیر است. نگرش جامع به توسعه شهری از دهه 60 میلادی منسوخ شده است و از آن زمان به بعد رویکردهایی تحت عنوان برنامه ریزی سیستمی و برنامه ریزی ساختاری مطرح شدند اما آخرین رویکرد به برنامه ریزی توسعه در واقع برنامه ریزی راهبردی یا استراتژیک می باشد که ازدهه 70 میلادی وارد فضای نظر و عمل برنامه ریزی توسعه شهری شد. برنامه هایCDS در واقع گونه ای از برنامه ریزی راهبردی بوده که نقطه تمرکز آنها توسعه شهری با در نظر گرفتن قابلیت ها و پتانسیل های ویژه هر شهر می باشد. تفاوت عمده این نوع برنامه ریزی با طرح های جامع و تفصیلی در این است که در اینگونه طرح ها به جای تمرکز بر تهیه نقشه خشک و غیر قابل تغییر کاربری اراضی به تدوین چشم اندازها و راهبردهای توسعه شهری با نگاه ویژه به شرایط شهر و مشارکت ساکنین آن پرداخته می شود. طرح استراتژی توسعه شهری CDS اساساً بر رشد اقتصادی شهرها تأکید داشته و با شناسایی و بکارگیری پتانسیل ها و امکانات بالقوه اقتصادی شهر، مبنایی برای توسعه در سایر جوانب نیز فراهم می نماید. پژوهش حاضر با هدف اصلی معرفی طرح استراتژی توسعه شهریCDS وبا بکارگیری روش تحلیلی– توصیفی و استفاده از ابزارهای تحلیلی نظیرAHPپتانسیلها و نقاط قوت اقتصادی بندر انزلی را بعنوان نمونه موردی شناسایی نموده و از این طریق اصول و روشهای تهیه و پیاده سازی طرح استراتژی توسعه شهریCDS را معرفی می نماید. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که علاوه بر شناسایی پتانسیل ها و نقاط قوت اقتصادی شهر و اتخاذ آنها بعنوان محورهای اصلی توسعه،شناسایی گروههای ذینفع و ذی نفوذ در طرح های توسعه شهری و استفاده از فرایندهای مشارکتی در سطح محلی از جمله عوامل اصلی موفقیت طرح های استراتژی توسعه شهری CDSخواهد بود.

راهبرد توسعه شهری، رشد اقتصادی، توسعه پایدار شهری، بندر انزلی