حرکت در معماری ایرانی ،اسلامی

در نگاه اول معماری با حرت ارتباطی ندارد، ساختمان ها ایستا و غیر متحرکند و به همین دلیل آنها را اموال غیر منقول مینامیم .حرکت از زمانی که پیکاسو به ذهنش خطور کرد، چیز تازهای در نقاشی هایش بیافزاید و با الهام از امپرسیونیسم، کوبیسم بوجود آمد .به دنبال آن سبکهای مختلف نقاشی( پوریسم، فتوریسم و)... بوجود آمدند، این مفاهیم تنها در نقاشی ادامه نداشت .امبرتو بوجونی حرکت را در پیکره ی خور به نمایش گذاشت و به دنبال آن معماری در آثار خود حرکت را نشان داد. معماری از بیننده انتظار حرکت دارد .حرکت در معماری یعنی راه رفتن در میان دیوارها، ستونها، سقفها و سایر عناصر بصری و ایجاد خیال در ذهن .هدف ازحرکت ایجاد خیال در ذهن بیننده است .صورت ظاهری اصل حرکت، در عواملی چون پیوستگی، تداوم، نواخت یا ریتم در زمان، تکرار، هندسه، سلسله مراتب و... تجلی مینماید. حرکت در دو قالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی بحث شده است .حرکت فیزیکی با معیارهایی چون جابجایی در فضا و ایجاد حرکت در چشم و حرکت معنایی با تأثیرگذاری بر احساس مخاطب قابل تحلیل است .در معماری بدون پویایی، سیالیت و مکث( سکون )حرکت معنایی نخواهد داشت از این رو این مقاله بر آن است تا جنبه های مختلف حس حرکت و سیالیت را در عناصر مختلف بررسی نماید و ناگفته نماند این حس از طریق عناصر بصری و نحوه ی قرارگیری آن در معماری توسط معمار طراحی میشود .به بیننده القاء خواهد شد

کلیدواژه ها:

حرکت ، سکون ، معماری ایرانی ، عوامل حرکت