بررسی هویت فرهنگ سنتی در معماری مسکونی روستاهای مازندران (مطالعه موردی :روستاهای محمودآباد)

معماری شاخض سنجش فرهنگی جامعه میباشد،فرهنگ به سری هنجارهایی گفته میشود که به رفتار ما در زندگی جهت میدهد.آنچه که ما را از اجداد حیوانی مان جدا میکند هویت فرهنگی مان میباشد،که ریشه در آداب و سنن حاکم بر جامعمه مان دارد.میزان تمایز افراد جامعه از پیشینیان خود و پیشرفت در نوع و روش زندگی را میتوان بهبود وضع فرهنگی جامعه دانست،که این وجه تمایز ا میتوان در آداب و سنن گوناگون مناطق مختلف مورد بررسی قرار داد.مردم مازندران نیز به لحاظ تمایزات فرهنگی مختلفی که دارند،در بین فرهنگ و سنت درون گرا و اقلیم برون گرا به هویتی دست پیدا کردند که با کنکاش در معماری سنتی مسکونی آنها میتوان به این نکته رسید که مردم در راستای همسو کردن دغدغه های فرهنگی با معماری سکونتگاهیشان قدم های مثبتی برداشته اند که جلوه آنرا در روابط حاکم بر معماری فضاهای مسکونی و به خصوص فضاهای مسکونی روستایی میتوان مشاهده کرد.که چه بسا در راستای توسعه صنعتی جامعه و رشد جمعیت و کمبود زمین،عدم برقراری ارتباط مردم عصر حاضر با فضاهای مسکونیشان چه از لحاظ عملکردی وچه از لحاظ احساسی ریشه در از یاد بردن ارزش های معماری سنتی گذشته دارد. لذا در این مقاله سعی بر آن شده تا با روش تحلیلی توصیفی و مطالعات میدانی با فرض ارزشمند بودن معماری سنتی مازندران،می توان به این سوال پاسخ داد که شیوه معماری سنتی منطقه ناشی از تاثیر مستقیم فرهنگ غنی سنتی تبرستان دارد.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ ، معماری سنتی ، فضاهای سکونت گاهی ، زندگی روستایی