توسعه پایدار و ارزیابی میزان مشارکت شهروندی در فرآیند مدیریت شهری؛ مورد پژوهی: شهر تبریز

مدیریت شهری فرآینده چند سویه و راهبردی است وبه لحاظ کارکردی می تواند از میزان و بار مسائل و نارسایی های شهریکاسته و بستر مناسبی برای بهبود حیات عمومی شهروندان ورفاه نسبی آنها فراهم نماید. برنامه ریزان معتقدند که مشارکت باعثمی شود شهروندان نسبت به تصمیم گیری های صورت گرفته در شهر مسئولیت پذیر گردند، یعنی حمایت عمومی از تصمیمگیری های اتخاذی از سوی مسئولان باعث می شود متولیان امر به راحتی برنامه های خودرا عملی نمایند. لذا واکاوی و شناختعواملی که می توانند در گسترش مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها موثر باشند، از اهداف این پژوهش است. در این مقاله بااستفاده از روش تحلیل داده ها و روش بررسی میدانی، همچنین بهره گیری از روش تکمیل پرسشنامه و منابع استنادی کتابخانهای و در نهایت تحلیل داده های اماری با نرم افزار spss به بررسی مشارکت شهروندان در عرصه های مدیریت شهری به منظورایجادتوسعه پایدار پرداخته شده است. براین اساس حجم نمونه اماری پژوهش برابر 382 خانوار بوده است که ضریب پایایی برای کل گویه ها برابر 0/91 و برای گویه های تمامی زیر بخش ها نیز بالاتر از 0/73 می باشد که نشان دهنده مناسب بودن مفروضات وگویه های پژوهش است. براساس نتایج تحقیق میان مواردی مانند متغیر سن شهروندان و مشارکت آنان در فرایند برنامه ریزیومدیریت شهری، همبستگی اجتماعی شهروندان وسطح مشارکت آنان در مدیریت برنامه های شهری، مدت زمان زندگی آنان درمحله و تمایل به حفظ پایداری محل زندگی، نوع مالکیت در محل زندگی و... با میزان مشارکت سازنده شهروندان در برنامه هایتوسعه محله ای وشهری ومشارکت در طرح های توسعه پایدار شهری رابطه معنا داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

میزان رضایت از زندگی ، مدیریت شهری ، توسعه پایدار ، مشارکت شهروندان