عابد ملکی - شهردار منطقه ۲ شهر تهران
سیدعباس طباطبایی - دانشجوی مقطع دکتری علوم سیاسی
حسین محمدیان - دانشجوی مقطع دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی
زهرا ابویی

شهرها در طول تاریخ خود رشد میکند، متحول میشود و کالبد آن تحت تاثیر جریانهای اقتصادی- سیاسی، فرهنگی، اجتماعیو عوامل طبیعی دچار تغییرات گوناگون میگردد. با توسعه شهر نشینی و شکل گیری روابط پیچیده اجتماعی شهرها شاید بتوانگفت امروزه بیش از هر زمان از تاریخ شهری شدن جهان، نقش مدیریت سیاسی فضا در تحولات شهری بسیار پر رنگ تر ازگذشته بوده است. در واقع با توسعه شهری و ظهور کلانشهرها یکی از چالش برانگیزترین مسائل مدیریت سیاسی فضا، تحولاتفضایی شهرها، بالاخص در پهنه های اکولوژیک شهری می باشد. تهران با برخورداری از پنج کریدور اکولوژیکی شهری شامل روددره های (1- دارآباد 2- دربند- مقصودبیک 3- اوین – درکه 4- فرحزاد 5- کن) در محدوده خود از شمال به جنوب گسترش پیداکرده که ارزشهای محیطی آن با دخالت شهروندان در این محدوده (تصرف و ساخت و ساز) دچار افت شهری شده و مدیریتشهری تهران را در اداره رود دره های مذکور از جمله رود دره اوین- درکه (محله اسلام آباد) با چالش اساسی مواجه کرده است.این پژوهش با روش توصیفی– تحلیلی انجام پذیرفته و سئوال پژوهش اینست که آیا میتوان برای انجام طرح های شهری ازجمله تجدید حیات شهری در بافتهای مسأله دار با مدیریت شهری پراکنده ، مدلی کاربردی طراحی کرد؟ یافتههای تحقیق نشانمیدهد به دلیل فقدان هماهنگی و تمرکز مدیریتی شهر و ازدیادکنشگران عرصه مدیریت شهری تهران، برای تجدید حیات شهریدر بافتهای مسألهدار، با ارائه یک مدل شامل چهار مرحله 1- ایجاد فوریت 2- تشکیل کمیسیون راهبردی 3- ترسیم دورنما و چشمانداز و در نهایت 4-اطلاع رسانی میتوان به مدلی کاربردی برای تحقق تجدید حیات شهری دست یافت.

تهران، مدیریت سیاسی فضا، بافت های مسأله دار، مدل تجدید حیات شهری