بررسی و تحلیل سبک ترجمه های کتیبه بیستون

ایران تاریخی بس کهن دارد و گستره ی امپراطوریش مورد توجه بسیاری از مورخان و محققان قرار گرفته است. بنابر این، درصددکشف و رمزگشایی کتیبه ها و لوح هایی برآمدند که از نیاکان ما بر جای مانده است. از آن جمله، کتیبه ی بزرگ داریوش کبیر در بیستون، کاملترین کتیبه ای که به سه زبان پارسی، عیلامی و بابلی نوشته شده است، که خود نشان دهنده ی متن ترجمه در ایران از دیرباز می باشد. مقاله ی حاظر نخست، اطلاعات مختصری از کتیبه ی بیستون به دست می دهد، و پس از معرفی سه زبان مذکور در کتیبه، به دنبال آن است تا شیوه ها و راهبردهایی که در ترجمه از پارسی به عیلامی و بابلی مورد استفاده قرار گرفته است بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

کتیبه ی بیستون ، زبان پارسی باستان ، زبان عیلامی ، زبان بابلی ، ترجمه ی تحت اللفظی ، ترجمه ی آزاد