تبیین برخی از کارکردهای کلامی عدالت در اندیشه ی استاد مطهری

از موضوعاتی که از دیرباز به عنوان مهمترین آزمان آدمیان مطح بوده است نظریه ی «عدالت» می باشد . فضیلیتی که تحقق آن زمینه ساز تحول در روح و روان انسان در اجتماعی و فقدان آن منشاء ظلم و ستم و نابرابری می گردد . اصلی که خیات بخش جامعه بشری بوده نشانی از شئونات فطری آدمیان تلقی می گردد . از معدود اندیشمندانی که نظریه ی «عدالت » را مورد بررسی قرار داده، دانشمند فرزانه ، آیت الله مطهری است . گستره ی کلامی عدل در نگاه استاد که ریشه ی قرآنی دارد ، فراگیر ، نظام آفرین و مبنایی بوده به گونه ای که از توحید تا معاد و از نبوت تاامامت و از آرمان های فردی تا هدف های اجتماعی همه بر محور عدل استوار می باشد . از نظر استاد«عدل» به معنی رعایت حقوق افراد و اعطا کردن حق به ذی نفع است و « عدالت » نه تنها یک فضیلت، که یک معیار و مبنای تمام قواعد حقوقی - فقهی است و شاید بتوان گفت بنیادی ترین اصل در علوم سیاسی و اجتماعی می باشد . آموزه ی نظم با کل نظام تکوینی و تشریعی جهان در ارتباط است و قبول یا رد آن سبب تحول اساسی درجهان بینی می گردد . این نوشتار می کوشد برخی از کارکردهای کلامی نظریه «عدالت» را با استفاده از روشهای تحلیلی و توصیفی و با رویکرد عقلی و نقلی از منظر استاد مطهری تبیین نماید . در واقع فرضیه ی تحقیق حاضر بیان نقش کلیدی نظریه ی «عدالت» در نظام کلامی استاد مطهری است و می کوشد اثبات کند که نظریه ی « عدالت » بسیاری از معضلات کلامی چون مسئله ی درد و رنج ، مرگ و مجازات و تفاوت های تبعیض های آدمیان که به ظاهر متناقض با عدل الهی می باشد راحل کند و معیاری در تشریح رفتارها و آموزهای دینی است .

کلیدواژه ها:

عدالت ، آیت الله مطهری ، حق ، کلام