پیر در عرفان اسلامی

پیر از اصل اوستایی به معنای سالخورده و در اصطلاح عرفان و تصوف به معنای رهبر و هادی و مراداست که در سیر سلوک و سفر باطنی سالک نقش راهنما و بلد راه را دارد که اتصال به او و پیروی مطلق از او از ضروریات عروج عرفانی است . در این مقاله لزوم تبعیت از این انسان وارسته جهت صعود روحانی نمایان می گردد.

کلیدواژه ها:

پیر ، سیر و سلوک ، قطب ، سالک ، ولی