محسن صادقی - دانشجوی گروه مهندسی زیست پزشکی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
فریبا گنجی - استادیار گروه مهندسی زیست پزشکی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سیدمجتبی تقی زاده - استادیار گروه سامانههای نوین دارورسانی، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
بهرام دارایی - استادیار گروه سم شناسی، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

استفاده از میکروذرات، یکی از رایجترین روشهای دارورسانی کنترلشده است. میکروذرات پلیمری کیتوسان با دارا بودن خواصی نظیر زیستسازگاری، زیستتخریبپذیری، در دسترس و ارزان قیمت بودن و نیز بار مثبت سطحی، کاربرد گستردهای در دارورسانی نوین دارند. ریواستیگمینهیدروژنتارتارات، از رایجترین داروهای کاهش عوامل شناختی بیماری آلزایمر و از گروه ممانعت کنندههای آنزیمهای استیلکولیناستراز و بوتیلکولیناستراز است که عملکرد دوگانه در خون و هم در مغز دارد. در این پژوهش تلاش شده تا با استفاده از خشککن پاششی، میکروذرات پلیمری کیتوسان با غلظت های مختلف داروی ریواستیگمین هیدروژنتارتارات 1و5و10 میلیگرم بر میلیلیتر تهیه شود. در ادامه، تاثیر غلظت داروی ریواستیگمین موجود در محلول اولیه بر اندازهی میکروذرات، شکل ظاهری، درصد بارگذاری و رهایش داروی ریواستیگمین از میکروذرات بررسی شد که در نتیجه، افزایش غلظت داروی محلول اولیه موجب افزایش چینخوردگیهای سطحی میکروذرات و درصد بارگذاری ریواستیگمین و همچنین کاهش کلی سرعت رهایش دارو شد. اما افزایش غلظت دارو تاثیر چشمگیری بر اندازهی میکروذرات نهایی نداشتهاست.

میکروذرات کیتوسان، خشککن پاششی، ریواستیگمین، آلزایمر