اعظم رقیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش زن و خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت

پژوهش حاضر تحت عنوان بررسی جامعه شناختی موانع پیشرفت زنان در سطوح مدیریتی در شهرداری تهران می باشد. در این راستا موانع در سه سطح اصلی؛ موانع اجتماعی، موانع سازمانی و فردی در بین کارکنان و مدیران شهرداری تهران مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. در سطح پایین تر موانع تاریخی، موانع مذهبی، موانع ساختاری، موانع فرهنگی، موانع خانوادی، و موانع شخصیتی و رفتاری مورد ارزیابی قرار گرفت در نهایت با درنظر گرفتن نظرات پاسخگویان از میان سطوح اصلی تحقیق موانع سازمانی به عنوان اولویت اول موانع فردی به عنوان اولویت دوم و موانع اجتماعی به عنوان اولویت سوم معرفی گردید. این تحقیق با استفاده از روش پیمایشی انجام شده است. نتایج این تحقیق کاربردی- توصیفی می تواند با توصیف موانع ارتقای زنان در رفع این موانع کاربرد پیدا کند. بطوری که در آن با طرح سوالاتی پیرامون زوایای مختلف موانع پیشرفت زنان در سطوح مدیریتی و سپس تکمیل آنها با جامعه آماری (مدیران و کارکنان شهرداری مناطق 8/4/15) و به عبارتی نمونه آماری تحقیق، به دنبال پی گیری هدف مطالعه که بررسی موانع پیشرفت شغلی زنان در سطوح مدیریتی است می باشد. از آنجایی که فرضیه های مطرح شده توصیفی بودند بنابراین آزمون های توصیف نظیر آزمون (دبلیو کندال) و ازمون یومن وایت نی برای آزمون فرضیه های مطرح شده مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، با درنظر گرفتن موانع اصلی پیشرفت زنان در سطوح مدیریتی پیشنهاد می گردد. با تکیه بر نظریه برابری و عدالت به مبارزه با پیشداوری و تصورات قالبی که زنان را فرودست تر و کم ارزش تر از مردان و مردان را مسلط بر زنان می دانند. پرداخت، و ایجاد به کارگیری روش های نوین مدیریتی به منظور تشویق و ترغیب زنان برای کار در بخش های دولتی و حذف تبعیض های جنسیتی در استخدام زنان و مردان است. برای زنان در دستگاه های دولتی دوره های آموزشی ویژه ای برای توانمند تر ساختن شخصیت آنان، آموزش مهارت های مدیریتی، و در نتیجه آماده ساختن شان برای پذیرش پست های مدیریتی برگزار شود.

موانع مدیریتی، مدیر، تصورات قالبی، عدالت، پیشداوری، زنان، پیشرفت