منصوره بهرامی - کارشناس مددکاری اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
مصطفی اقلیما - دکتری مددکاری اجتماعی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

مقدمه: امروزه توجه به ارتقای سطح سلامت و کیفیت زندگی دانشجویان موجب بهبود کیفی محیط های آموزشی و فرایند آموزشدانشگاهها میگردد، نظر به اهمیت این مساله، پژوهش حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی دانشجویان پسر خوابگاهی دانشگاه علومپزشکی تهران با دانشکده فنی مهندسی دانشگاه شریف تهران انجام گردید. روش: در این مطالعه ی مقایسه ای مقطعی با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 120 نفر از دانشجویان پسر هر دانشکده بصورت تصادفی انتخاب گردید؛ ابزار اندازه گیری، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (W-B) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار Spss20 و آزمون t مستقل انجام گردید. یافته ها نتایج آزمون t نشان داد که به ترتیب؛ در ابعاد جسمی (t=2/18 و r=0/8) و مولفه روانی با مقدار (t=4/12 و r=0/7) بین دو گروه دارای تفاوت معنادار بود، ولی در ابعاد اجتماعی و محیطی میان دو گروه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فنی مهندسی تفاوت معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد نمرات کیفیت زندگی دانشجویان علوم پزشکی بالاتر از میانگین نمرات کیفیت زندگی دانشجویان دانشکده فنی مهندسی بود، که این مساله بی دلیل با گروه تحصیلی مرتبط با سلامتی در دانشجویان علوم پزشکی نیست، لذا اچرای برنامه های مداخلهای در قالب اثربخشی آموزش، مولفههای کیفیت زندگی در دانشجویان دانشکدههای فنی پیشنهاد گردیده و لازم الاجرا می باشد.

کیفیت زندگی، دانشجویان، خوابگاه، سلامت