عبدالرحیم جمشید زهی شه بخش - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه فردوسی مشهد
علی عرب - استادیار و عضو هیت علمی گروه گروه روانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
مصطفی نوروزی مداح - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه فردوسی مشهد
زبیر صمیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان دانشگاه خوارزمی تهران

زمینه و هدف: اشتغال به کار در سنین پایین باعث ایجاد آسیب های جسمی و روانی زیادی می شود بنابراین هدف پژوهش حاضربررسی مقایسه ای سبک های مقابله و خود پنداره در نوجوانان کار و نوجوانان مدرسه شهر مشهد می باشد. مواد و روش کا ر: روشتحقیق در این پژوهش علی مقایسه ای می باشد برای بررسی متغیرها از آزمون آماری t استفاده شد. جامعه آماری این آزموننوجوانان کار و نوجوانان مدرسه شهر مشه نمونه گیری پژوهش به صورت در دسترس بوده است 25 نفر نوجوان کار و 25 نفر فردنوجوان مدرسه بصورت در دسترس انتخاب شد. داده ها بوسیله ی مقیاس سبک های مقابله ای لازاروس وفولکمن (1985) و پرسشنامهخودپنداره راجرز (1957) جمع آوری ش یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین نوجوانان کار و نوجوانان مدرسه در استفاده ازنوع سبک دای مقابله با تنیدگی (متمرکز بر مسئله و متمرکز بر هیجان)، و همچنین خودپنداره تفاوت معنی داری وجوددارد (P<0/001) طوری که میانگین نمرات نوجوانان مدرسه در سبک مقابله ای متمرکز بر مسئله بالاتر از نوجوانان کار است و درمقابل میانگین نمرات نوجوانان کار در سبک مقابله ای متمرکز بر هیجان بالاتر از نوجوانان مدرسه است و همچنین بین خود واقعی و خود آرمانی نوجوانان مدرسه نسبت به نوجوانان کار همخوانی بیشتری وجود داشت .نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهشبرنامه های آموزشی- درمانی برای اصلاح خودپنداره و آموزش سبکهای مقابله کارا و موثر برای نوجوانان کار و همچنین حمایت از آنهاو سوق دادن این گروه از افراد به تحصیل مفید است.

سبکهای مقابله، خودپنداره، نوجوانان کار، نوجوانان مدرسه