مهدی اخترکاوان - استادیار، دکترای معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
حسن افشین - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

بادگیر یکی از روشهای تهویه طبیعی در ساختمان می باشد که در ساختمانهای چند طبقه به علت افت سرعت جریان هوای بادگیر در طول مسیر طبقات، بکارگیری آن را مقدور نمی سازد. دودکش خورشیدی نیز یکی ازروشهای ایجاد تهویه طبیعی در تابستانها می باشد که با استفاده از منبع تجدیدپذیر خورشید، انرژی لازم برای ایجاد جریان طبیعی هوا و همچنین ایجاد شرایط دمای آسایش در ساختمان را فراهم مینماید. به دلیل محدودیتهای موجود در سیستم دودکش خورشیدی، این روش نیز دارای محدودیتهای کارکردی می باشد. پرسش اصلی این است که آیا ادغام این دو سیستم می تواند افت سرعت جریان هوای بادگیر را جبران نماید؟ در این پژوهش تلاش بر آن است که با معرفی فرمولهای محاسباتی مربوط به بادگیر و دودکش خورشیدی به طور جداگانه، میزان افت سرعت باد در مسیر بادگیر را توسط جریان مکش ناشی از عملکرد دودکش خورشیدی، جبران نمود و راهکاری برای طراحی تهویه طبیعی ساختمانهای چندطبقه ارائه نمود. در این روش دودکش خورشیدی با ایجاد نمودن جریانی معکوس جریان بادگیر، باعث رسیدن به جریان مطلوب برای تهویه طبقات می شود. با پیشرفت ابزارهای شبیهسازی و اندازهگیری، طراحی بادگیر و دودکش خورشیدی نیز توسعه یافته است.هدف این نوشتار معرفی اصول و روشهای طراحی تهویه طبیعی در ساختمانهای چند طبقه با طراحی و به کار بردن بادگیر به همراه دودکش خورشیدی، جهت بهبود کارکرد آنها می باشد.

تهویه طبیعی ساختمان، بادگیر، دودکش خورشیدی، منبع ذخیره گرمای نهان